Γύρω μας ο κόσμος ανάποδα – Μέσα: μείζον θέμα συζήτησης οι καλοκαιρινές άδειες
Γύρω μου μια κοινωνία που βράζει – Μέσα μου: οργή, θυμός, ελπίδα, ντροπή όλα μαζί κουβάρι
Εχθές δε μπόρεσα να είμαι στην ΕΡΤ, αν και η καρδιά μου ήταν ολόκληρη εκεί. Κι όπως βράζω στον καναπέ και παρακολουθώ τις εξελίξεις από όποιο μέσο μπορώ, ξαφνικά ακούω το Σαμαρά να μας κουνάει το δάχτυλο και να λέει: «Δεν είδα πάντως σε άλλες παρόμοιες καταστάσεις να υπάρχει τέτοια μαζική αντίδραση» και γίνομαι έξαλλη!!! Όχι γιατί είπε κάτι που δεν ξέρουμε, κάτι που δε φωνάζουμε, ψιθυρίζουμε, τιτιβίζουμε όλοι μας.
Δεν ξέρω γιατί, ίσως ήταν οι τύψεις που από μόνη μου κουβαλούσα που δεν ήμουν πάνω…
Ναι, μπορεί να μην έβλεπα πολύ ΕΡΤ πια. Μεγάλωσα όμως με την ΕΡΤ και επιπλέον ακούω Τρίτο Πρόγραμμα, ανατρέχω συχνά στο ψηφιακό αρχείο και η Ραδιοτηλεόραση υπήρχε πάντα στο τραπεζάκι του παππού μαζί με το σταυρόλεξο! Και ναι καλά τα λέει η Κόκκινο Μπαλόνι, όταν θηλάζεις στις 3 και στις 4 το πρωί και οι επιλογές σου είναι bamix, telemarketing και Κολοκοτρωνίτσι, η ΕΡΤ ήταν μια όαση.
Και το θέμα μας στην τελική, δεν είναι η ΕΡΤ και η διαφθορά της, δεν είναι οι απολύσεις αυτές καθ’ αυτές, είναι το «αποφασίσαμε και το κλείσαμε», Είναι η αίσθηση υπεροχής που σου τρίβουν στα μούτρα. Ε λοιπόν ξέρετε κάτι; Έστω κι αργά πρέπει να αντιδράσουμε, μαζικά με όποιο τρόπο μπορεί ο καθένας. Αν όχι, η ΕΡΤ αύριο θα γίνει τα ΕΛΤΑ, η ΕΑΒ, η ΕΥΔΑΠ, η ΔΕΗ, τα σχολεία, τα νοσοκομεία και ό,τι άλλο αποφασίσουν ότι εξυπηρετεί καλύτερα κλειστό…
Το “έτσι όπως τα κάναμε, τώρα δεν γίνεται τίποτα” δεν μπορεί άλλο να είναι η λύση. Το “τι με νοιάζει εμένα για την ΕΡΤ, τους Χαλυβουργούς, τους δασκάλους, τις βιβλιοθήκες” ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ! Κι αυτό δε θα γίνει αν ο καθένας μας περιμένει το διπλανό του να κάνει την αρχή – και μιλάω πρώτα και καλύτερα για μένα την ίδια -. Ας πιάσουμε το νήμα απ’ την αρχή έστω και τώρα! Αν κάτι αλλάξει, θα αλλάξει από τρελούς έτσι κι αλλιώς…
ΠΟΔΗΛΑΤΙΣΣΑ 